ฉางซา, 25 ก.ย. (ซินหัว) — หยวนหมิงต้าว ชายวัย 90 ปี จับปากกาและแว่นขยายพร้อมไฟฉาย จดจ่ออยู่กับ “เวชระเบียน” ที่เขาขีดเขียนตลอดหลายปีที่ผ่านมาอย่างขะมักเขม้นภายในโรงพยาบาลเซียงหย่า มณฑลหูหนานทางตอนกลางของจีน
ชายชราผมสีดอกเลาเลือกใช้เวลาหลังปลดเกษียณจากอาชีพแพทย์ประจำโรงพยาบาลเซียงหย่า สังกัดมหาวิทยาลัยเซนทรัลเซาท์ (CSU) ในนครฉางซา ไปกับการตรวจสอบและรวบรวมบันทึกทางการแพทย์อันทรงคุณค่าจำนวนมหาศาล
หยวนนั้นเริ่มร่ำเรียนวิชาแพทย์จากโรงเรียนแพทย์เซียงหย่าด้วยวัย 20 ปี ในปี 1949 ซึ่งตรงกับการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC) โดยเขาและเพื่อนร่วมชั้นล้วนมีความใฝ่ฝันเป็นหมอรักษาอาการเจ็บป่วยและช่วยชีวิตผู้คน
หลังจากเล่าเรียนและฝึกหัดจนครบถ้วนกระบวนความ หยวนกลายเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลเซียงหย่า และกลายเป็นผู้นำทีมปรับปรุงแผนกการผ่าตัดโรคหัวใจและทรวงอกของโรงพยาบาลในปี 1979
“ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากที่สุด เพราะผมเป็นหมอผ่าตัดหัวใจเพียงคนเดียว” หยวนเล่าย้อนความหลัง โดยก่อนปลดเกษียณหยวนได้รักษาคนไข้ไปมากกว่า 10,000 คน และหลังปลดเกษียณก็ยังเลือกทำงานเวชระเบียนต่อ
โรงพยาบาลเซียงยามีเวชระเบียนอยู่ทั้งหมด 1.88 ล้านฉบับ ซึ่งเปรียบดังสักขีพยานผู้พบเห็นพัฒนาการทางการแพทย์ของจีนตลอดระยะเวลา 70 ปีที่ผ่านมา โดยหยวนรวบรวมเวชระเบียนเป็นตำราเล่มเล็กๆ เพื่อเป็นแนวทางแก่แพทย์รุ่นใหม่
อย่างไรก็ดี ปัจจุบันโรงพยาบาลเซียงหย่าใช้เวชระเบียนแบบอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งบันทึกข้อมูลการรักษา รูปถ่ายทางการแพทย์ และตัวอย่างข้อมูลทางชีววิทยา ที่ช่วยสร้างแผนการรักษาอันถูกต้องและตรงเป้าหมายยิ่งขึ้น
“หากผมอยู่ได้ถึง 100 ปี ก็จะทำงานนี้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต” หยวนกล่าวทิ้งท้าย
